Tradycja
Dla druidów, jemioła rosnąca na dębach była jednym z najsilniejszych talizmanów. Porównywali jej słodkie owoce do boskiego nasienia. Wierzyli, że noszenie gałązek jemioły przy sobie wzmaga potencję i odpędza złe duchy. Jemioła jest również symbolem przetrwania. Ponieważ rośnie na drzewach, które już utraciły liście i zapadły w „sen zimowy” (porównywany do śmierci), symbolizuje powtórne narodziny i przetrwanie duszy po śmierci. Do dziś w Święta Bożego Narodzenia w mieszkaniach wiesza się jemiołę, aby zapewnić domownikom miłość, zdrowie, szczęście i powodzenie.
W naturze spotyka się jemioły, które wyspecjalizowały się w korzystaniu tylko z jednego żywiciela, np. jemioła jodłowa, która bytuje tylko na jodle, a jemioła rozpierzchła na sośnie. Najpopularniejsza jemioła pospolita dobrze będzie czuła się na różnych drzewach liściastych. Lubi zwłaszcza te o miękkim drewnie jak jabłoń, brzoza, lipa, jarzębina, wierzba, akacja. Jeżeli chcesz mieć w swoim ogrodzie jemiołę, należy najpierw zebrać jej białe owoce i pozbyć się z nich mięsistej otoczki.
Ponieważ jemioła jest półpasożytem, należy znaleźć dla niej odpowiedniego żywiciela. Wybieramy odpowiednie drzewko, na którym zasiejemy zebrane nasiona. Na dwu - trzyletniej gałęzi wykonujemy nacięcie i odginamy lekko brzegi. W tę kieszonkę wciskamy nasiona. Możemy zrobić to w kilku miejscach. Całą "operację" należy przeprowadzić w lutym. Jeżeli zbierzemy nasionka np. ze świątecznego stroika, wówczas powinny wykiełkować ona jeszcze tej samej wiosny.
Nadmierna ilość jemioły może jednak łatwo pozbawić żywiciela wody i składników odżywczych. Aby zapobiec jego obumieraniu należy usunąć młode roślinki jemioły. Wycinamy je tak głęboko, jak to możliwe. Miejsce, na którym rosła, posmarujmy pastą sadowniczą.
Jemiołę, którą wykorzystuje się w ziołolecznictwie, należy zbierać w okresie zimowym (od późnej jesieni do wczesnej wiosny). Używamy do tego długiego kijka z sekatorem na końcu. Najlepiej wybierać pędy, które nie przekroczyły 0,5 cm. Po zebraniu suszy się je w przewiewnym pomieszczeniu o temperaturze pokojowej. Przechowujemy w miejscach suchych i z dostępem do powietrza.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię!
Herbatka z jemioły. Czubatą łyżkę ziela jemioły zalewamy szklanką przegotowanej, zimnej wody. Odstawiamy do naciągnięcia na 10-12 godzin, lekko podgrzewamy. Pijemy profilaktycznie 1 szklankę dziennie, leczniczo 3 szklanki.
Napar na nadciśnienie. Mieszamy 2 łyżki liści jemioły, 2 łyżki kwiatostanu głogu, 1 łyżkę czosnku niedźwiedziego. Łyżeczkę mieszanki zalewamy szklanką wrzątku. Zaparzamy 15 minut pod przykryciem.
Maść na odmrożenia. Świeże białe owoce jemioły rozgniatamy i mieszamy ze smalcem. Kilkakrotnie w ciągu dnia smarujemy odmrożone miejsca. Maść świetnie nadaje się również do leczenia wszelkich zmian skórnych i odcisków.
Sok na chore stawy. Do szklanki zimnej wody wrzucamy łyżkę świeżych, umytych pędów i liści jemioły. Odstawiamy na dobę w chłodne miejsce. Odsączamy pędy i liście, wyciskamy z nich sok. W moździerzu trzemy owoce jemioły na papkę. Nastepnie łączymy owocową papkę z sokiem. Przez 10 dni wcieramy w bolące, zesztywniałe stawy.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię!
Fot. 123RF/PICSELL
Jemioła rosnąca na dębach i topolach uchodzi za najsilniej działającą. W preparatach przeciwnowotworowych stosuje się jednakowoż ekstrakty z roślin rosnących na jabłoniach, dębach, sosnach i jodłach. Uwaga: Należy pamiętać, że jemioła wykazuje silne działanie. Przedawkowana może wywołać wymioty, kolki a nawet drgawki.
Deccoria.pl
Zdjęcie główne: 123RF/PICSELL
Przeczytaj również:
Poisencja, czyli gwiazda betlejemska
Zamiokulkas zamiolistny. Roślina idealna dla zapominalskich
Rośliny, które nie boją się kaloryfera
Dlaczego storczyki w domu nie kwitną?
Rośliny w domu. Zobacz, najpiękniejsze inspiracje Użytkowników Deccoria.pl (Kliknij w zdjęcie)
