Z artykułu dowiesz się:
- Wilczomlecz lśniący – jak wygląda kolczasta roślina?
- Wilczomlecz lśniący – uprawa i pielęgnacja
- Wilczomlecz lśniący – szkodniki i choroby
Wilczomlecz lśniący – jak wygląda kolczasta roślina?
Wilczomlecz lśniący, inaczej euforbia, wilczomlecz okazały, czy korona cierniowa to ten sam, niezwykle oryginalny sukulent pędowy. Charakteryzuje się on przede wszystkim ostrymi cierniami, które wynoszą ok. 1,5 cm długości. Ciernie pokrywają zwykle niezdrewniałe, płożące się pędy. Rośliny mogą stanowić tym samym bardzo ciekawą, niską warstwę aranżacyjną ogrodu. Liście euforbii są nieduże, mięsiste i odznaczają się jasnozielonym wybarwieniem na całej ich długości.
Koronę cierniową można uprawiać nie tylko w przydomowych ogródkach. Z powodzeniem kwitnie również w mieszkaniu. Co więcej, roślina ta toleruje nawet zbyt suche powietrze i wcale nie potrzebuje zimowania.
Uprawa wilczomlecza nie jest skomplikowana. Fot. 123RF/PICSEL
Wilczomlecz hodowany w doniczce potrafi zachwycić nie tylko swoim wyglądem, ale i wzrostem. Jeśli zapewni mu się odpowiednie warunki pielęgnacyjne osiągnie od 60 do nawet 200 cm wysokości. Roślina świetnie podkreśla przestronne, nowoczesne wnętrza. Można hodować ją na różne sposoby, np. w pojemnikach, wiszących doniczkach czy modnych kwietnikach. Wilczomlecz słynie z bardzo dekoracyjnych, dużych przykwiatków. Mają one barwę czerwoną, żółtą lub pomarańczowo-czerwoną. Okres kwitnienia rośliny jest stosunkowo długi i trwa od lutego do lipca. Natomiast kwiaty na długich szypułkach są drobne i małe.
Wilczomlecz lśniący – uprawa i pielęgnacja
Na przełomie ostatnich lat wilczomlecz lśniący zyskuje na popularności. Spotkać go można przeważnie na domowych parapetach czy w ogrodach. Nic w tym dziwnego, zwłaszcza w pierwszych latach uprawy stanowi on bardzo okazały, intrygujący element dekoracyjny praktycznie każdego wnętrza.
Uprawa wilczomlecza nie jest skomplikowana. Natomiast roślina, ze względu na swoje pochodzenie, wymaga słonecznego, ciepłego i suchego stanowiska. Co ważne, nie należy także zraszać jej wodą. Euforbia wymaga mocno przepuszczalnego podłoża wzbogaconego o kompost liściowy.
W prawidłowej pielęgnacji należy podlewać sukulent wodą. W okresie wegetacji wilczomlecza nawilża się go dość umiarkowanie. Zimą, powinno się euforbię podlewać minimalnie. Trzeba wówczas zwrócić uwagę na to, aby nie przelać bryły korzeniowej ani jej nie przesuszyć.
W okresie wiosennym i letnim, a więc od kwietnia do września, powinno się zasilać roślinę nawozami przeznaczonymi dla kaktusów. Taki zabieg powtarza się 2 razy w miesiącu. W tym czasie warto również zapewnić roślinie dobre wietrzenie.
Istotną rolą w pielęgnacji wilczomleczy jest przesadzanie roślin. Młode egzemplarze należy przenosić do większej doniczki co roku, a te starsze co dwa lata, po zakończeniu kwitnienia.
Uwaga! Wszystkie zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne wilczomleczy należy wykonywać w rękawiczkach. Biały sok euforbii, podobnie jak innych wilczomleczów, jest mocno trujący. W momencie przesadzania rośliny powinno się także dobrze zabezpieczyć wrażliwe części twarzy takie jak oczy, nos i usta.
Wilczomlecz lśniący – rozmnażanie
Istnieją dwa sposoby rozmnażania wilczomleczy:
- przez wysiew nasion – w tym celu wystarczy kupić gotowe do uprawy nasiona euforbii w sklepie ogrodniczym. Jeśli natomiast masz już w swojej kolekcji koronę cierniową, spróbuj ją samodzielnie zapylić. Zabieg ten nie jest skomplikowany, a bywa najbardziej skuteczny. Wykonuje się go, przenosząc pyłek z jednego kwiatu na drugi za pomocą cienkiego pędzla. Wilczomlecz lśniący zawiązuje pąki od lutego do czerwca. Natomiast pod koniec okresu kwitnienia, roślina powinna zacząć wytwarzać torebki nasienne. Kiedy torebki nasienne dojrzeją, możesz je pobrać z rośliny i wyłuskać nasiona. Pamiętaj tylko, że nie mogą one zbyt długo czekać na sadzenie. Nie nadają się bowiem do długoterminowego przechowywania. Roślina nie ma specjalnych wymagań co do jakości podłoża, jednak dla lepszego efektu, zasiej nasiona w mieszance piasku, torfu i perlitu lub w dostępnym w marketach podłożu dla kaktusów. Pamiętaj o podlaniu nasion i utrzymuj stały poziom wilgotności podłoża. Możesz też przyspieszyć kiełkowanie nowych roślin. Aby tego dokonać, przykryj pojemnik z nasionami przeźroczystą folią lub pokrywką i umieść w jasnym i ciepłym miejscu. Utrzymuj temperaturę na poziomie około 18 do 24° C. Nasiona z reguły kiełkują po ok. dwóch lub trzech tygodniach od posadzenia.
- przez sadzonki – to rozmnażanie wilczomlecza z sadzonek wierzchołkowych. To dużo bardziej preferowana i częściej praktykowana przez ogrodników metoda propagacji tych roślin. Najlepszym okresem na pobieranie sadzonek jest wiosna. Zabieg rozpocznij od ucięcia pędu rośliny o długości 10-15 cm. Następnie zanurz go w ciepłej wodzie, a potem w ukorzeniaczu. Dzięki temu zahamujesz wyciek soku mlecznego. Gdy miejsce cięcia dobrze przeschnie, połóż pędy na ręczniku papierowym i pozostaw do wyschnięcia w suchym ciepłym pomieszczeniu. Po jednym dniu pędy powinny wystarczająco przeschnąć. Gotowe możesz zabezpieczyć dodatkowo węglem drzewnym. Miej jednak na uwadze, aby odpowiednio przygotować się do zabiegu. Jak już wiesz, wilczomlecz to roślina, której tkanki zawierają silnie toksyczny sok, który w kontakcie ze skórą może powodować podrażnienia, a nawet poparzenia czy owrzodzenia. Uważaj także, aby sok nie dostał się do oczu. Nie wykonuj tego zabiegu przy obecności dzieci i zwierząt. Wykonuj go w rękawicach i okularach ochronnych.
Wszystkie zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne wilczomleczy należy wykonywać w rękawiczkach. Fot. 123RF/PICSEL
Przy korzystaniu z drugiej opcji rozmnażania roślin pamiętaj, aby zapewnić świeżym sadzonkom odpowiednią mieszankę ziemi doniczkowej i piasku. Warto dodać do niej także solidną warstwę drenażu. W obu przypadkach powinieneś postawić pojemnik z roślinami w ciepłym i suchym miejscu, ale z dala od bezpośredniego światła słonecznego.
Wilczomlecz lśniący – szkodniki i choroby
Wilczomlecz to roślina odporna na większość szkodników i chorób. Euforbia praktycznie wcale nie choruje i nie jest podatna na ataki pasożytów. Najczęstszym problemem, z którym możesz się spotkać przy hodowli wilczomlecza, nie są szkodniki, a coś na co masz duży wpływ, a więc przelanie rośliny. Czym może się ono objawiać? Najczęściej:
- białym mączystym nalotem na ziemi,
- gubieniem liści,
- żółknięciem liści i pojawiającymi się na nich plamkami.
Oprócz tego wilczomlecze bywają atakowane przez przędziorki. Kwiaty zainfekowane przez roztocza poznasz po pożółkłych lub brązowych liściach. Warto jednak zadbać o prawidłową opiekę euforbii, aby do tego nie dopuścić. Miej na uwadze, że wspomniane pasożyty atakują najczęściej dolne partie rośliny, dlatego to je powinieneś często doglądać.
Przy roślinie mogą się pojawić także tarczniki, czyli drobne owady przypominające muszki. Żerują one przeważnie na młodych pędach i pozostawiają na nich niebezpieczne dla roślin wydzieliny. Tarczników możesz się pozbyć chemicznie, używając specjalnego preparatu do ich dezynsekcji. Drugim sposobem jest mechaniczne ściąganie ich z pędów. Do naturalnych sposobów walki z insektami posłużyć może także roztwór szarego mydła z wodą lub octem, a także woda z czosnkiem lub sokiem z cebuli.
Reasumując, wilczomlecze to rośliny o bardzo zróżnicowanym wyglądzie, jednak o wielu wspólnych cechach. Ich oryginalny wygląd i prezencja sprawiają, że rośliny doskonale nadają się do dekoracji wnętrz o rozmaitych stylach. Euforbia nie wymaga także specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, co oznacza, że sprawdzi się świetnie dla początkujących ogrodników.
Przeczytaj: