Niektóre rodzaje grzybów, jak np. pieczarki czy boczniaki nie powinny nastręczyć większych trudności w uprawie. Przy zapewnieniu grzybni odpowiednich warunków i pielęgnacji, pierwsze zbiory przeprowadzimy nawet po kilku tygodniach. W przypadku bardziej szlachetnych i cenionych gatunków leśnych – borowików, podgrzybków, maślaków czy koźlarzy – sprawa się komplikuje. Grzyby są bowiem dość kapryśne i nawet na starannie przygotowanym podłożu mogą pojawić się dopiero po kilku latach, a nawet wcale – również na takie niepowodzenie należy być przygotowanym.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Uprawa grzybów leśnych – w towarzystwie drzew
Leśne grzyby kapeluszowe w ogrodach mogą wyrosnąć w towarzystwie drzew, z którymi w naturze żyją w symbiozie – np. koźlarz czerwony i babka w sąsiedztwie brzóz, borowiki przy bukach, dębach i sosnach, a maślaki obok modrzewi. To z ich korzeni pobierają niezbędne składniki odżywcze, w zamian dostarczając drzewom m. in. fosforowych i azotowych związków mineralnych. Samo „dopasowanie” grzybów do drzew nie jest gwarantem sukcesu. Uwagę zwrócić należy również na glebę – powinna być lekka, wilgotna, przepuszczalna, bogata w składniki odżywcze pochodzenia naturalnego (z rozkładu liści, drewna, igieł). Hodowlę można zacząć od rozrzucenia w pobliżu drzew zebranych grzybów leśnych, które nie nadają się do spożycia lub przez umieszczenie w ziemi specjalnej mieszanki grzybni, którą kupić można w niektórych sklepach ogrodniczych i przez internet. Na pierwsze plony czekać trzeba nawet kilka lat.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Uprawa boczniaków – na pniakach lub słomie
Znacznie bardziej obiecujące rezultaty przynoszą próby wyhodowania boczniaków. W naturze porastają one osłabione, ścięte lub martwe drzewa. Rosną w kępkowatych, pozrastanych skupiskach. Ich kapelusze osiągają do 25 cm średnicy i przyjmują wachlarzowo-lejkowaty kształt. Wymagają ciemnych, cienistych stanowisk, osłoniętych od wiatru, o dużej wilgotności powietrza – często polecanym miejscem na założenie „plantacji”, poza ogrodem, jest piwnica lub garaż. Na własne potrzeby możemy uprawiać je na słomie (żytniej lub pszennej) lub na drewnie (np. topoli, buka, grabu, wierzby, klonu, drzew owocowych). Druga metoda jest bardziej czasochłonna i przynosi plony nawet i po roku, jednak warto z niej skorzystać, szczególnie jeśli mamy w ogrodzie pieniek po ściętym drzewie, którego chcemy się pozbyć. Grzybnię boczniaka kupić można w sklepach ogrodniczych lub przez internet.
Szczepienie grzybnią docelowego podłoża dla upraw przeprowadza się od wiosny do wczesnej jesieni. Wypełniamy nią nacięte w połowie pniaki lub mieszamy ze słomą, którą następnie przekładamy do jutowych worków i umieszczamy w ciemnym pomieszczeniu o umiarkowanej temperaturze powietrza (ok. 15-25 st. C). Zarówno drewno, jak i worki okręcamy folią i regularnie podlewamy. Kiedy grzybnia je przerośnie, przenosimy je w chłodniejsze miejsce, o temperaturze oscylującej w granicach 10-15 st. C.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Uprawa pieczarek
Hodowlą pieczarek możemy zajmować przez cały rok kalendarzowy. Musimy jedynie dysponować ciemnym pomieszczeniem, o temperaturze powietrza wynoszącej ok. 11-20 st. C. Uprawę prowadzimy na podłożu z obornika końskiego lub na tzw. podłożu zastępczym, złożonym ze słomy i kurzaka. W ogrodzie „plantację" pieczarek zakładamy pod drzewami lub żywopłotem, w miejscu zacienionym i najlepiej na wystawie północnej. Ze względu na potrzeby termiczne grzybów, uprawę na zewnątrz możemy prowadzić jedynie w okresie letnim (od połowy kwietnia do końca lipca).
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
W warunkach domowych pieczarki hoduje się w foliowych workach lub skrzyniach. W sprzedaży dostępne są gotowe podłoża do pieczarek już z zaszczepioną wcześniej grzybnią. Możemy również nabyć zestaw do amatorskiej uprawy, który składa się z substratu przerośniętego grzybnią oraz z woreczków zawierających podłoże przeznaczone do przykrycia grzybni.
Jeżeli jednak wolimy samodzielnie wszystko przygotować, bez posługiwania się zestawem, wówczas należy postępować wedle poniższych wskazówek.
1. Jedną cześć wagową ziemi ogrodniczej mieszamy z taką samą ilością torfu oraz węglanu wapnia. Zamiast węglanu wapnia, możemy posłużyć się marglem. Następnie (tuż przed przeniesieniem na uprawę), tak przygotowaną warstwę nawilżamy.
2. Po 10 dniach zaczyna się pojawiać biały nalot grzybni. Po okresie 3-4 tygodni, będziemy mogli cieszyć się już pierwszymi zbiorami. Kiedy osłona pod kapeluszem zaczyna się łuszczyć, wówczas jest to oznaka, że pieczarki nadają się do zbioru.
Cała uprawa może trwać nawet przez 4 miesiące — pieczarki będziemy zbierać wielokrotnie. Przy każdym kolejnym rzucie, pozbywajmy się chorych i martwych owocników, jak również pamiętajmy, by stale utrzymywać odpowiednią wilgotność powietrza.
To cię również zainteresuje: Cięcie drzew i krzewów owocowych na przełomie sierpnia i września
Uprawa budlei – wskazówki, które gwarantują sukces
Deccoria.pl
Zdjęcie główne: ©123RF/PICSELL