Należy uwzględnić szereg parametrów, w tym nośność stropu, miejsce ustawienia ścian oraz możliwość ewentualnych zmian ich położenia w przyszłości. Ponadto już na etapie planowania trzeba rozważyć, czy będą na nich wieszane szafki lub mocowane regały. Warto też pamiętać, że użyty materiał wpływa na poczucie komfortu, jeśli chodzi o tłumienie hałasu.
Ściany działowe i nośne – różnice
Na ogół ściany wewnętrzne budynków można podzielić na działowe i nośne, zwane też konstrukcyjnymi. W przypadku pierwszych, ich zasadniczym celem jest rozdzielanie pomieszczeń, ich usunięcie nie wpłynie na konstrukcję budynku. Zwykle są stawiane, gdy jest już konstrukcja nośna całego obiektu. W przeciwnym wypadku może dojść do ich uszkodzeń. Z kolei ściany nośne to istotny element konstrukcyjny całego budynku. Przede wszystkim przenoszą one ciężar zarówno dachu, jak i stropu oraz balkonów na fundamenty. Wpływają na wytrzymałość konstrukcyjną budynku, a przy tym na bezpieczeństwo jego użytkowników. Powinny spełniać szereg wymogów technicznych, zarówno w zakresie izolacyjności termicznej, akustycznej, nośności, jak i odporności ogniowej. Wybór materiałów do ich wykonania zależy przede wszystkim od technologii budowy. Ściany konstrukcyjne są grubsze od działowych.
Płyty gipsowo-kartonowe do ścian wewnętrznych
Popularnym rozwiązaniem jest zastosowanie płyt gipsowo-kartonowych (tzw. regips). Wykonuje się je z gipsu pokrytego z dwóch stron kartonem. Pozwalają one na łatwą obróbkę, szybki montaż, a przy tym mają wiele zastosowań – mogą służyć nie tylko do ścian działowych, jak również do wykańczania wnętrz, wyrównywania ścian czy nadawania przestrzeni nowych kształtów. Sprawdzą się do wnęk, podwieszanych sufitów, a także łuków czy skosów na poddaszach. Z uwagi na gładkie powierzchnie płyty gipsowo-kartonowe nadają się do wykończenia w różny sposób – malowania farbą, wyłożenia płytkami czy oklejenia tapetą. Cena regipsu zależy przede wszystkim od wymiarów – zaczyna się od kilku złotych za sztukę i dochodzi nawet do kilkudziesięciu złotych.
Występują w różnych wersjach. Zwykłe płyty gipsowo-kartonowe (tzw. GKB) to standardowe szare płyty wykorzystywane w pomieszczeniach, w których wilgotność nie przekracza 70%. Stosuje się je zazwyczaj w domach i biurach. Z kolei GKBI to płyty impregnowane w kolorze zielonym o wysokiej odporności na wilgoć, nawet do 85%, dlatego doskonale nadają się do łazienki czy kuchni. Natomiast GKF są ogniochronne, czerwone, doskonałe do pomieszczeń o wilgotności do 70%. GKFI to płyty impregnowane i ogniochronne łączące dwie funkcje: odporność na dużą wilgotność i wysoką temperaturę.
Zalety betonu komórkowego
Do wykonania ścian wewnętrznych doskonale sprawdzi się również beton komórkowy. Stosuje się wówczas bloczki węższe niż te używane do ścian zewnętrznych. Ich zaletą jest dobra nośność oraz lekkość. Ściany z betonu łatwo i szybko się buduje. Można je też dowolnie przycinać. Jeśli nie mamy potrzeby, żeby ściany wewnętrzne spełniały wysokie standardy w zakresie termoizolacji, warto wybrać bloczki, których gęstość wynosi 500, 600 albo 700 kg/m3. Ten materiał jest również funkcjonalny podczas obróbki oraz w użytkowaniu. Średnia cena za m2 to kilkadziesiąt zł.
Ponadczasowe cegły
Do budowania ścian wewnętrznych często wykorzystuje się cegły. Wadą tego rozwiązania jest ciężar i pracochłonne układanie. Natomiast zaletą tłumienie hałasu i wytrzymałość.
Pustak ceramiczny do ścian wewnętrznych
Ściany wykonane z pustaków ceramicznych spełniają standardy z zakresu izolacyjności akustycznej, ale już w przypadku ścian do łazienki warto je dodatkowo wyciszyć. Są często stosowanym materiałem do wykonania ścianek działowych. Ich ceny zaczynają się od kilku złotych za sztukę.
A może pustaki szklane?
Ciekawym rozwiązaniem jest zastosowanie pustaków szklanych, dzięki którym możliwe jest przedostanie się światła słonecznego do pomieszczeń, co pozwala na ich rozjaśnienie. Pełnią one również funkcję dekoracyjną. Stosowane są m.in. w łazience czy do oddzielenia salonu od kuchni. Do stawiania ścianek z pustaków szklanych warto zastosować wzmocnienia z prętów stalowych w spoiwach. Zwykle dostępne są w formie prostokątów oraz kwadratów, w różnych kolorach, mogą być gładkie lub zawierać wzory. Ich wadą jest dość wysoka cena.
Najpopularniejsze wykończenia ścian wewnętrznych
Jeśli zależy nam na poprawie izolacji akustycznej, warto wybrać tynk. Takie wykończenie podnosi jednak koszt ścian. Najczęściej stosowany są tynki cementowo-wapienne, które idealnie sprawdzają się przy świeżych i wilgotnych ścianach. Z kolei tynki wapienne są mniej wytrzymałe na wszelkie uszkodzenia niż tynki cementowo-wapienne i są stosowane zwykle na stare tynki. Natomiast tynki gipsowe wyróżnia szybki czas wiązania. Mają one zastosowanie przede wszystkim w suchych pomieszczeniach.
Otynkowana ściana jest jednak chropowata i niemiła w dotyku. By pozbawić ją porowatości, na tynk nakłada się gładź. Jej zadaniem jest wyrównanie zarówno ścian, jak i sufitów. Wyróżnia się kilka ich rodzajów. Gładź gipsowa świetnie sprawdza się na ścianach z płyt gipsowo-kartonowych. Natomiast gładź cementowa jest bardzo trwała i bywa stosowana nie tylko do wnętrz, ale również na zewnątrz, a jej zaletą jest to, że nie trzeba jej szlifować. Jej grubość powinna być większa niż 3 mm. Nadaje się pod farby akrylowe, lateksowe, emulsyjne czy tynki szlachetne. Z kolei gładź cementowo-wapienna zalecana jest do wnętrz o podwyższonej wilgotności. Doskonale sprawdzi się też jako wypełnienie ubytków, drobnych pęknięć i rys. Gładź wapienna jest wykorzystywana do wyrównywania niewielkich nierówności na ścianach, a jej grubości może dochodzić do 5 mm. W przypadku pomieszczeń narażonych na dużą wilgotność, takich jak łazienki czy kuchnie, doskonale sprawdzi się zaś gładź polimerowa.
Powyżej przedstawiono najczęściej stosowane technologie i materiały. Budowa niektórych ścian wewnętrznych jest możliwa również z wykorzystaniem drewna czy bloczków silikatowych. Wszystko bowiem zależy od funkcji i wymagań, jakie spełniać ma ściana.
Zdjęcie główne: 123RF/PICSELL